Vanaf augustus loop ik achter mijn moeder aan. Zij hobbelt weer achter haar vriend aan die ziek is. Hij is geopereerd, een stoma gekregen en opgegeven. Het is zo iets als de lamme helpt de blinde. Maar ja zij heeft voor mij gezorgd, dus zijn de rollen nu omgekeerd. De laatste maanden dat hij thuis was, hielp zij bij alles wat maar kon en beloofde naderhand om in zijn huis te blijven om voor de vogel te zorgen. En daar zag ik het al fout gaan, want manipuleren is hem niet vreemd. Maar ok het is haar leven en ik vraag ook geen toestemming toch ? Na al weken van proberen haar naar haar eigen huis terug te krijgen, omdat ik al gehoord had dat zijn kinderen gingen ruimen, dringt het nu eindelijk tot haar door. Tsja en dan heb je te maken met een psychiatrisch patient. Mannetjes, mannetjes en nog eens mannetjes. Ik ga dus haar huis schoonmaken en zij ziet mij al dood liggen omdat ik de stekker niet uit het stopcontact heb gehaald voor ik hem ga ontdooien.
En zo zijn er nog vele andere redenen die zij bedacht heeft om mij maar uit het huis te houden zodat ze de waarheid niet onder ogen hoeft te zien. Dus laat vanavond nog een telefoontje dat ik het volgende week maar moest doen. Nu ben ik het dus echt zat en heb haar duidelijk gemaakt dat ik toch echt dat huis ga doen, straks naast de bezoeken ook nog in de tuin wil zitten, de feestdagen er aan komen en ik in juni ook nog eens vakantie heb. Dus het gebeurt NU.
Ik hou mijn hart vast. Ze is al 42 jaar verslaafd aan de kalmeringstabletten, heeft verschillende opnames achter de rug en ik zie de beginverschijnselen al opdoemen. Maar ik zet nu door, denk ook aan me zelf, want van de andere zussen hoef ik geen hulp te verwachten. Dus vandaag kom ik niet langs bij jullie op de weblog, ga even doorpeunen en daarna een pizza in de oven voor ik de bank op duik. Dan nog even zwart op wit voor mijn kids; mocht ik later zo worden, schenk me een goed glas rode wijn en sla me daarna met die fles de andere wereld in. Dit is toch geen leven ? Jaaaaaaaaaa rustig maar allemaal, zelf denk ik niet die kant in me te hebben hoor. De galgenhumor houdt mij overeind.
En toch gaat het elke generatie weer zo Pia.
BeantwoordenVerwijderenJe zal er je bij neer moeten leggen.
Sterkte ermee meis!
Gr. J@n.
J@n; dat is mijn probleem ook niet hoor. Zolang ik maar kan helpen, maar die depressie kan ik niet verhelpen.
BeantwoordenVerwijderenHee Pia, das best zwaar zo´n verantwoording. Wens ik jou heel veel sterkte en hoop dat de dag omvliegt.
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel, Elise
Je hebt het er weer erg druk mee Pietje. Inderdaad maar eens aan je zeklf gaan denken. Sterkte meis.
BeantwoordenVerwijderenMoeilijk is dat als je ouders weer kinderen worden, sterkte Pia.
BeantwoordenVerwijderenSterkte Pia... denk je ook aan jezelf? galgenhumor houd je op de been.... ja ja..
BeantwoordenVerwijderenach ja...er gaat niks boven je moeder toch...
BeantwoordenVerwijderenSterkte!
Dit is nou typisch zo'n logje wat me aan het denken zet. Een moeder, jouw moeder, van 79 jaar die zo behoeftig is en het afglijden van haar. De zorgen die het met zich meebrengt voor jou, maar ook voor de andere gezinsleden....
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder overleed plotseling op 65 jarige leeftijd, we vonden haar op bed. Nu alweer 15 jaar geleden. Soms heb ik momenten dat ik het jammer vind om geen moeder meer te hebben, aan de andere kant ben ik blij dat de aftakeling haar (en ons) bespaard is gebleven.
Hou de lach er maar in Pia, dan doet het minder zeer..
Liefs Loes
Petje af voor je daadkracht , natuurlijk móeten sommige dingen gewoon gebeuren als je met ouder wordende ouders te maken hebt die niet meer zó goed funtioneren als ze zélf denken !
BeantwoordenVerwijderenIk zou je wat meer hulp , maar vooral steun van je familie wensen maar laat het je troosten dat jij later nooit wroeging zult hoeven hebben .
Ik heb dit hele traject al jaren achter me en achteraf is het zeker geen slechte tijd geweest !
Hou je haaks !
inderdaad moeilijk joh,maar denk óók aan jezelf hoor dus op tijd je rust nemen enzo.
BeantwoordenVerwijderensterkte ermee met liefs van mij...;)