Lunch

Afgelopen week hebben we de lunch gebruikt in lunchcafe Juuls in Gouda om een afscheid te vieren.  Geen gewoon lunchcafe want de medewerkers hebben een verstandelijke beperking. Het cafe is gestart door een oud collega, dus een leuke plek om af te spreken voor zo’n gelegenheid.

Het geheel zit goed in elkaar, de bestelbriefjes liggen op tafel en je vult zelf in wat je wilt, doet het lampje achter je aan en het wordt opgehaald. Dit alles met het idee dat  niet een ieder capabel is om de bestelling op te nemen. De broodjes zijn heerlijk en de bediening super. Dus ik ga zeker nog eens langs. Hier dus niets mis mee en mijn  ploeg collega’s is zo gek als een deur (net als ik) dus ook dat zat snor. Althans in onze ogen, behalve voor de afscheidsnemer dan. Nog nooit van humor en gek doen gehoord. Jammer. 

We kunnen qua uitspraken al helemaal op hol slaan alleen om het feit dat Femke de Markt op kwam rijden met de bus.

 

En als je dan al zo melig bent wil je natuurlijk wel even kijken.

En klaar voor de toekomst zijn we zeker. Na de lunch en het afscheid zijn we met de hele bubs nog even lekker op een terras gekropen om te “ontgiften” van de afgelopen maanden.  Alles er uit gegooid en ons als een stelletje mafkezen uit de zorg gedragen.  Gelukkig is daar geen foto van genomen. We gaan nu op naar de voetbal, want het gezinsvervangend huis moet natuurlijk oranje gekleurd worden. Er is voorraad voor 5 huizen dus aan de slag. Laatste week voordat onze vakantie begint.

Caro Emerald

Een Amsterdamse zangeres met jazznummers. Nu ben ik helemaal geen jazzfan, maar deze cd heb ik toch in zijn totaal gedownload.

Memorabele dag

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de felicitaties op welke manier die naar mij toe gezonden is. BEDANKT.

We zijn de dag begonnen met een ritje naar het Alexandrium in Rotterdam, alwaar we een stoomreiniger hebben aangeschaft. De oude had het begeven en eigenlijk miste ik hem wel.

Vooral voor de badkamer en het toilet te reinigen (nee geen dagelijks gebruik) maar ook vele andere dingen. Dus als jullie me missen, dan ben ik als de huishoudster door het huis aan het stomen.

Toen we thuis kwamen was het feest. Jawel de vaatwasser heeft het begeven, lekte als een vergiet. Na 11 jaar kan dat gebeuren natuurlijk dus alles ontkoppeld en dat ding dwars door de huiskamer naar buiten gesleept. Een sloot water van voor naar achteren, dus dweilen maar. Eerst met handdoeken, de dweil er achter aan en weer met een droge doek na. Voor je het weet staan de naden van je laminaat omhoog.

Maar Raaf kwam met een goed idee toen ik die aan de telefoon had, die stond namelijk bij de viskraam. Dus Arno ook op pad om een paar lekkerbekken te halen. Voedsel troost tenslotte.

Terwijl Arno met mijn moeder naar het verpleeghuis was, ben ik verder gegaan om de puinhoop weg te werken hier. De keukenkastjes stonden overhoop, want natuurlijk lopen alle slangen van die vaatwasser achter de achterwandjes. Maar ik was koud op gang toen de eerste visite voor de deur stond. Was dat een gezellig welkom dan.  Ach ja moet kunnen, dus toen die vertrokken was de rest maar afgemaakt. Koud klaar stond de volgende ploeg voor de deur (eigenlijk gewoon door de achterdeur).  De koffie maar aangezet, gezellig gebabbeld en het eten klaar gezet voor de meeeters. ‘s Avonds kwam de grote bubs, en dat terwijl ik het eigenlijk niet vierde, maar wel gezellig. Alleen een verjaardag om nooit te vergeten, raar en chaotisch.

Eindelijk

Het is gelukt dit weekend wat ik al maanden had willen doen, namelijk in de stamboom duiken. Niet dat ik veel ingevoerd heb, want de Mormonen zijn begonnen de Burgerlijke stand in beeld online te plaatsen, en dus ook gratis en voor nop te downloaden.

Jammer dus dat er vandaag weer gewerkt moet worden, want eigenlijk zou ik nu met pensioen moeten gaan, om af te maken waar ik aan begonnen ben

Maar het leven is zoals het is en ik ga straks weer vrolijk zingend in de auto op pad naar de baas. Naar het schijnt heb ik de hele middag voor me zelf, dus laat ik de boel de boel en ga gewoon verder.

Morgen ben ik er niet van dan vier ik mijn verjaardag, want zeg nou zelf die leeftijd moet gevierd worden.

Geniet nog van vandaag, want het moet nog aardig weer worden.

En dit noemt zich hond

Ik moest even mijn schade inhalen na een middag die dame van de overkant over de vloer te hebben gehad.  Het pikt alles in, inclusief mijn deken bij de vrouw op de bank.  En dat moet dan in september ook nog een paar nachten komen slapen. Ik hou dan echt mijn poot stijf en blijf op het vrouwtjes kussen slapen met mijn poot over haar hoofd.  Vrouwen ……grrrrrrrr.

Relax

Zullen we deze voorbeelden maar eens gaan volgen ? Het lijkt me wel wat.

 

Ik denk dat het weer niet gaat lukken en dat ik van de koude kermis thuis ga komen.

We gaan gewoon iedere dag weer in de herkansing. Het zal toch ooit lukken. Vandaag weer werken en op de hond van de oudste passen. Nu is dat laatste geen vermoeiend werk maar je doet niet veel met haar. Ze wil graag de aandacht en veelvuldig op schoot. Hahaha ja dan willen die mannen van mij ook he. Nee niet Arno en Kevin maar Ozzy en Gysmo. Vanavond de weekendboodschappen doen, want Arno neemt de auto zaterdag mee naar het werk. Zaterdag nog wat door het huis heen met de stofzuiger en een sopdoek. En dan ga ik zondag toch echt proberen weer wat van die stamboom in de computer te krijgen. En jullie…….hebben jullie plannen voor het weekend?

Computergebruik

Vreemde, rommelige week

Dat was het afgelopen week. Arno was 3 dagen ziek thuis, het zat compleet vast in zijn hoofd en blafte de longen uit zijn lijf.

De laatste dag van zijn ziek thuis zijn, kwam het telefoontje van zijn manager waar wij met spanning op zaten te wachten. Hij was de laatste maanden uitgeleend aan een kantoor in Rotterdam en dat zou einde deze maand eindigen. En zou dan weer onder de regio Leiden vallen. Daar blijft vanaf 1 juni nog maar 1 postkantoor open, dus wij verwachtten dat dit einde oefening was.

Nu bleek dat hij nummer 24 was van de 28 en dat er nog een plekje was in Alphen aan de Rijn voor de maand juni. Dus een maand uitstel en half juni weten we weer wat voor juli of de toekomst.  In juni hebben we 3 weken vakantie, tenminste als de vacature die loopt op niets uitloopt. Daar willen ze graag personeel per direct en daar zouden we graag de vakantie voor op geven.

Besproken hebben we toch niets, dus we zien wel weer.  Verder was er op mijn werk een belangrijke mededeling op woensdag. Daar het mijn vrije dag was hoefde ik niet aanwezig te zijn en zou ik na die mededeling wel gebeld worden. Waaaaah ik wacht er nog op. Het was dat een collega mij een sms stuurde en vertelde dat het hoofd op zou stappen anders zou je denken dat daar de bezuinigingen ook om de hoek  kwamen kijken en je baan op de tocht stond. Maar dit was in ieder geval goed nieuws (oops sorry)

Verder was het gewoon rommelig, draven en visite ontvangen met de nodige koffie.  Morgen gaan we weer aan het werk, Arno nog 2 weken op de fiets naar Rotterdam om de automaat te vullen en alle klanten te vertellen dat toch echt alle postkantoren sluiten in Nederland en dat heel Postkantoren B.V opgeheven wordt. Niemand snapt er een hout van. Wij wel, het zijn gewoon financiele spelletjes van de ING en TNT en we zullen het er mee moeten doen.

Zomaar wat humor

We hadden gelijk

 

Andere opa en oma wisten dat het een jongen werd, maar wij bleven volhouden “neeeeeee een meid” . Nou vandaag is dat kleine moppie niet eigenwijs geweest en heeft duidelijk laten zien dat ze een meisje is.

Vader en moeder zeer blij, want die zeiden in het begin al “zij” dus ook hun gevoel was goed.  En dat was wel op hun gezicht af te lezen. Verder was alles in orde en liep alles volgens het boekje van 32 weken. Het kindje weegt nu 2060 gram, dus dat kan nog een flinkert worden.  Opa Arno glunderde, want die dacht al 2 maal eerder dat hij een meid kreeg hahaha. En oma Pietje…….. een jongen had ook leuk geweest, maar nu ik het weet krijg ik toch wel vlinders in de buik.  Dan Gysmo, die is het om het even, als hij zijn rustige plaatsje op schoot maar weer terug krijgt. Hij schrikt zich rot als er een trap gegeven wordt.

Wat gaat het worden

 

Deze week weten we misschien wat het kleinkind gaat worden. De laatste echo was het zeer eigenwijs en kruiste direct de beentjes. Maar dinsdag gaan ze in de herkansing.

Het begint nu toch wel spannend te worden. Nog 8 weekjes volgens de officiele berekening. 

Ome Kevin wil het ook graag weten, het kind moet tenslotte gelijk goed opgevoed worden volgens hem.  Dus wat moet hij nu bestellen ?  Deze ?

Of deze ?

Bij hem zelf is dit de favoriet

Maar die is uitverkocht. Misschien gaat ons ukkie dan geluk hebben. Want met zo’n oom is het nog niet jarig :)

Hemel en hel

Wandeling met de honden

 

Allereerst bedankt voor de felicitaties, de verrassing was groot en viel heel erg in de smaak. Vandaag weer over naar de orde van de dag, en wel een bijzondere want ik heb de hele dag voor me zelf. Vandaar eens een extra lange wandeling met de honden in een heerlijk zonnetje. We hebben genoten, alhoewel ik niet zo aan iedere grasspriet wilde ruiken. Ja dat heb je met mannen he die volgen hun……neus.

We starten voor de deur en gaan het bruggetje over richting zoon.

Die hier aan het einde van het tuintje woont.

Op naar het volgende bruggetje waar de zwanen weer druk bezig zijn met broeden. Wij komen niet te dicht in de buurt, want dat kan nooit goed gaan. Vandaar dat de gemeente er al hekken om heen heeft gezet.

Pa Zwaan dacht laat ik verderop de wacht maar houden.

Langs de buitenrand van de wijk, waar de nodige agrarische bedrijven zitten.

Alleen zien de heren een poortje en zijn toch wel erg nieuwsgierig waar dat op uit komt.

Wel, om de hoek stond deze boom in volle glorie mooi te wezen.

En deze snackkar, die jammer genoeg niets bakte. Het had er wel ingegaan zo tijdens lunchtijd. Dan maar op naar huis voor een bruine boterham.

Maar eerst nog langs de cirkelflat die schuin achter ons huis staat.

Zo kwamen we weer op het veldje achter ons huis. En dan is het draven geblazen want zodra we binnen zijn komt de beloning omdat we ons gedragen hebben.